Przewielebni Bracia Kapłani,
Czcigodne Osoby Życia Konsekrowanego,
Drodzy i umiłowani Bracia i Siostry!
Przeżywamy dziś pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, czasu, który przygotowuje nas do nowego przeżycia tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa, którą będziemy uroczyście celebrować podczas Triduum Paschalnego.
Dzisiejsza Ewangelia wprowadza nas w postawę konfrontacji ze złym duchem – kusicielem. Jezus wszedł w tę konfrontację. Może to się wydawać zaskakujące. Jak to możliwe, że Jezus, Syn Boży i Mesjasz, mający zbawić ludzi, jest kuszony przez diabła. Uderzające jest już pierwsze zdanie proklamowanej Ewangelii, które mówi, że to Duch wyprowadził Jezusa na pustynię i uczynił to właśnie w tym celu, aby Jezus był tam kuszony. To było działanie tego samego Ducha, który dopiero co zstąpił na Jezusa podczas chrztu w Jordanie. Wtedy to otwarły się niebiosa i dał się słyszeć głos Ojca, przedstawiającego Jezusa jako umiłowanego Syna, w którym Bóg ma upodobanie (zob. Mt 3,17).
Ten umiłowany Syn Ojca, wyprowadzony na pustynię, przeżył konfrontację z odwiecznym przeciwnikiem człowieka. Jest to zwycięska droga Jezusa, otwarta także dla nas. Jezus pokonał diabła w przedziwny sposób. Nie przez to, że wprost go zwalczał, lecz przez to, że nie uległ jego podpowiedziom. Nie uległ tym podpowiedziom, które pozornie zmierzały do polepszenia Jego sytuacji, a tym samym sytuacji każdego człowieka. Jezus otworzył nam drogę zwycięstwa nad kusicielem przez ukazanie niezależności od niego i przez całkowite oddanie się i zawierzenie Ojcu. Ta droga jest dla nas, jest przed nami stale otwarta. Przypatrzmy się jej bliżej.
Księga Rodzaju ukazuje węża – kusiciela jako najbardziej przebiegłego, a inaczej mówiąc: jako najbardziej inteligentnego spośród wszystkich stworzeń. To on zwiódł pierwszych ludzi. Jezus, Mesjasz – namaszczony Duchem Świętym – przyszedł zwyciężyć ową przebiegłość i inteligencję szatana. Aby odzyskać człowieka w jego właściwej relacji do Boga, nie mógł tego uczynić inaczej, jak tylko przez to, że jako Bóg‑człowiek nie skorzystał z przebiegłości i inteligencji diabła. Uczynił to jako Bóg‑człowiek, czyli jako człowiek całkowicie przeniknięty przez Boga.
W swoim człowieczeństwie, Jezus – uniżony Syn Boga – stanął wobec diabła niejako na przegranej pozycji. Nie skorzystał bowiem, ani z „ludzkiej”, podpowiadanej przez niego inteligencji, ani nie wykorzystał swojej boskiej mocy i władzy dla polepszenia swojej sytuacji. Przyjął i przeżył to wszystko, co w człowieku jest znakiem jego ograniczoności – głód, pragnienie, słabość. W swoim człowieczeństwie odwołał się do słowa Boga, a więc do tego, co jest dostępne każdemu człowiekowi znającemu Pisma. Ostatecznie Jezus przyjmie krzyż w całkowitym poddaniu się Ojcu, aby objawiła się w Nim pełnia mocy Ducha. Umrze na krzyżu jako przegrany w oczach ludzi. Jednakże to właśnie On, tak doświadczony przez piekielne moce, trzeciego dnia zmartwychwstanie. To jest Jego ostatecznym zwycięstwem. Diabeł nie ma takiej mocy, by wejść w krzyż. On z krzyżem nie chce mieć nic wspólnego. Dlatego też odwodzi człowieka od krzyża, to znaczy od wszelkich przeciwności, słabości i niepowodzeń.
Dzięki Jezusowi wiemy, że nie zwyciężymy pokus szatana inaczej, jak tylko przez nieprzyjmowanie jego propozycji zwycięstwa. Inaczej mówiąc, zwycięstwo nad diabłem dokonuje się przez przyjęcie przegranej w jego oczach. Stanie się to wówczas, gdy opierając się na Bogu i Jego słowie, zaczniemy akceptować jakieś swoje przegrane, by w ten sposób zwyciężał w nas Duch Jezusa Chrystusa.
W Jezusie jako człowieku zwyciężyło to, co jest z Ducha Bożego przez to, że całkowicie poddał się On prowadzeniu tegoż Ducha i w sytuacji niemocy i krzyża odnosił się do Boga Ojca. Także my chrześcijanie po to otrzymujemy Ducha Świętego, abyśmy dawali się Jemu prowadzić i mogli zwyciężać, nie ulegając pokusie pozornie lepszych propozycji życia dawanych przez ducha tego świata. Czas Wielkiego Postu to czas otwierania się na działanie Ducha Świętego w nas.
W tym roku w okres Wielkiego Postu wpisuje się przeżywanie dwudziestopięciolecia istnienia naszej diecezji. 25 marca 1992 roku, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, na mocy decyzji papieża Jana Pawła II, wyrażonej w bulli Totuus tuus Poloniae populus, powstało w Polsce kilkanaście nowych diecezji, wśród nich także Diecezja Legnicka. W tym przedsięwzięciu Papież miał na celu przede wszystkim usprawnienia działania Kościoła pod względem administracyjnym oraz ożywienie jego działalności dzięki utworzeniu mniejszych struktur lokalnych.
Ćwierćwiecze diecezji legnickiej skłania nas do dziękowania Bogu za to, co się w nim wydarzyło, oraz do wspólnotowego świętowania. W naszym życiu obchodzimy różne jubileusze – urodzin, ślubów, ważnych wydarzeń w życiu osobistym, rodzinnym czy narodowym. Te obchody łączy jedno – pragnienie spojrzenia na własne życie w szerszej perspektywie niż tylko sprawy dnia codziennego i dostrzeżenie dobra obecnego w naszym życiowym trudzie. Jubileusze kościelne uświadamiają nam ponadto, że czas w życiu wspólnoty Kościoła jest zawsze czasem zbawienia, czasem Boga przychodzącego w tajemnicy Chrystusa do ludzkiego „tu i teraz”.
Wielu z nas obchodziło Wielki Jubileusz roku 2000, miniony rok przyniósł nam Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia oraz 1050–lecie chrztu Polski. W ten bogaty czas Kościoła powszechnego i Kościoła w Polsce wpisujemy także kartę istnienia naszej diecezji, dziękując Bogu za to, że Jego Kościół wciąż rodzi nowe formy i sposoby wyrażania tajemnicy zbawienia. Pamiętając o słowach papieża- Benedykta XVI, że „Kościoła nie trzeba budować, trzeba nim żyć”, pragniemy dziękować nie tylko za wszystkie powstałe w tym czasie struktury i instytucje diecezjalne, ale nade wszystko za sam fakt istnienia Kościoła legnickiego – wspólnoty ludzi wierzących, która zgromadzona wokół swojego biskupa, doświadcza nieustannie Bożej obecności i działania.
Jako trzeci biskup legnicki z uznaniem patrzę na to wszystko, co dokonało się na terenie naszej diecezji w ciągu minionych dwudziestu pięciu lat. Szczególnie na to, co zostało zrealizowane w trzynastu latach posługi pierwszego biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka. Wtedy bowiem kształtowały się podstawy istnienia i działania naszej diecezji. Bogata w wydarzenia była też dziewięcioletnia posługa drugiego biskupa legnickiego, Stefana Cichego, który z oddaniem i kompetencją kontynuował dzieło swego Poprzednika. Działania biskupów diecezjalnych były wspomagane przez pracę biskupów pomocniczych: bpa Adama Dyczkowskiego, bpa Stefana Regmunta i bpa Marka Mendyka. Także ich zaangażowanie jest drogocennym przyczynkiem do aktualnego stanu naszej diecezji.
W tym kontekście nie można nie wspomnieć wysiłku i współdziałania wszystkich diecezjan, zarówno duchownych, jak i świeckich. Właśnie jedność wszystkich w gotowości pełnienia woli Pana Boga i we wspólnym działaniu sprawiła to, za co dzisiaj, w jubileuszowym czasie dziękujemy Panu Bogu i co raduje nasze serca. Dziękujemy w sposób szczególny za ludzi, którzy w czasie tworzenia się diecezji przez swoje zaangażowanie doświadczyli działania Pana Boga i umocnili swoje więzi z Kościołem. Patrzymy bowiem na to wszystko, co dzisiaj jest dobrem naszego Kościoła diecezjalnego, jako na dzieło Boga, które stało się przez ludzi oddanych w służbie Bogu i Kościołowi i które dokonało się także w nich samych. Mogło się to wydarzyć dzięki temu, że decyzje i propozycje władz kościelnych spotkały się z dobrym oddźwiękiem ze strony duszpasterzy i wiernych. Za to wszystko chcemy składać Bogu jubileuszowe dziękczynienie.
Zapraszam wszystkich duszpasterzy i diecezjan do wzięcia udziału w głównych obchodach naszego Jubileuszu:
25 marca w katedrze legnickiej o godz. 11.00 będziemy sprawować dziękczynną Eucharystię pod przewodnictwem Arcybiskupa Stanisława Gądeckiego, Metropolity Poznańskiego i Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski. Zachęcam, aby zorganizować wyjazdy autokarowe z naszych parafii i dekanatów, tak aby na tej Mszy Świętej nie zabrakło przedstawicieli Rad parafialnych, Grup i Wspólnot religijnych, a także stałych akolitów, nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej oraz innych członków Służby liturgicznej z poszczególnych parafii. Chcemy ten dzień przeżyć jako święto całej wspólnoty diecezjalnej.
W dniach od 30 maja do 2 czerwca w Wyższym Seminarium Duchownym odbędą się jubileuszowe rekolekcje dla kapłanów naszej diecezji.
W piątek, 2 czerwca, w czasie wieczornej Eucharystii w legnickiej katedrze będziemy dziękować za przypadającą w tym dniu dwudziestą rocznicę wizyty świętego Jana Pawła II w Legnicy.
Sobota, 3 czerwca, będzie świętem młodzieży, która w Legnicy będzie uczestniczyć w celebrowaniu Eucharystii i w słuchaniu katechez oraz spotka się na koncercie ewangelizacyjnym; gościem tego dnia będzie o. Jan Bashobora, ugandyjski charyzmatyk.
W niedzielę, 4 czerwca, w legnickiej katedrze spotkają się Rodziny Szkół Jana Pawła II. Ten dzień będzie także okazją do podziękowania wszystkim świeckim osobom, które były zaangażowane w tworzenie diecezjalnej wspólnoty w ciągu minionych dwudziestu pięciu lat. Obchody tego dnia zakończy koncert na legnickim rynku.
Uroczystości rocznicowe obejmą także wspólne dziękczynienie za dar koronacji cudownej ikony Matki Bożej Łaskawej, którego to aktu dokonał Święty Jan Paweł II w 1997 roku. Zachęcam do licznego udziału w tym dziękczynieniu w czasie Wielkiego Odpustu Krzeszowskiego 15 sierpnia.
W ramach trwającego Jubileuszu nie zabraknie także wielu innych inicjatyw o charakterze duszpasterskim wraz z towarzyszącymi im wystawami, konkursami i publikacjami.
Obchody Jubileuszu naszej diecezji zakończymy w październiku w Legnickim Polu, w Bazylice Mniejszej św. Jadwigi Śląskiej, aby w ten sposób włączyć się również w świętowanie trwającego Roku Jadwiżańskiego. W tym dniu zostanie powołana do istnienia Kapituła przy Bazylice Mniejszej w Legnickim Polu. Wówczas też wyrazimy wdzięczność wobec kapłanów za ich ofiarną służbę w Kościele legnickim w ćwierćwieczu jego istnienia.
Na czas przygotowań do Jubileuszu i przeżywania jego obchodów, a także na okres Wielkiego Postu, w którym razem wstępujemy na Świętą Górę Paschy, by czerpiąc z tej tajemnicy, przeżywać coraz pełniejszą jedność w naszych rodzinach i wspólnotach.
Z błogosławieństwem i modlitwą
Wasz Biskup
+ Zbigniew Kiernikowski